Low Society (US) Cimorné Aalst zaterdag 25 november 2017 reporter & photo credits: Freddie info artiest: Low Society info club: Cimorné © Rootsville 2017

Vorig jaar besloot ik toch maar eens te gaan luisteren naar deze 'Low Society' tijdens een concert van 'Satchmo Presents' (concert report) te Affligem. Naast luisteren werd het toen ook zeker 'kijken' want frontmadam Mandy Lemons scoorde toen op beide fronten. Een dijk van een stem en een presence om 'u' tegen te zeggen was het resultaat. Een mix van diverse stijlen in blues met een krachtige soms wel soulvolle stem zijn de ingrediënten van deze 'Low Society'. Nog een reden om deze formatie te gaan ondersteunen is zonder meer ook de aanwezigheid van de solide Belgische ritme sectie, bestaande uit Jacky Verstraeten op de basgitaar en Bart De Bruecker aan de drums.

Low Society bestaat uit het duo Mandy Lemons en guitarslinger Sturgis Nikides en ook deze laatste is niet van de minste. Hij werkte in de 70-tiger jaren trouwens al samen met John Cale van 'Velvet Underground' met wie hij de albums ‘Ready for War’ en ‘Honi Soit’ heeft opgenomen. Mandy Lemons is afkomstig uit Houston TX en dus zullen Texaanse shuffles ook wel aan de orde zijn. Beiden wonen nu in Memphis TN. Eerder dit jaar mocht ik rechtstreeks van Sturgis hun nieuwe album 'Sanctified' (album report) ontvangen en in het zog van dit album is er dit jaar een 'Sanctified Tour' op poten gezet. Eén van de eerste concerten tijdens deze 'tour' viel samen met de teloorgang van 'Goorblues' (concert report), maar we hopen natuurlijk dat Lydia en Paul de moed vinden om een nieuw project op poten te zetten...want het bloed kruipt waar het niet gaan kan ;-)

Zaterdagavond richting 'Oalsjt' en meer bepaald naar het centrum 'Cimorné' en dit is dan weer een primeur. Trouwens door het wegvallen van vele 'live clubs' moeten we alle initiatieven daaromtrent toch blijven ondersteunen, want het moeten niet altijd de grote tempels zin die in de belangstelling komen te staan. Op het 'www' kon ik al vaststellen dat in dit complex verschillende zelfstandigen van Aalst zich hadden verenigd. Ter plekke aangekomen werd mijn enthousiasme al flink wat bekoeld. Hier in dit industrieel 'betonnen' complex kon je fiets een beurt krijgen maar op hetzelfde moment kon je jezelf eens laten 'knippen', achteraf kon je genieten van een compsumatie in een koffiebar (alleen was er geen koffie) en wanneer je nog iets recht te zetten hebt kan je achteraf een bloemetje mee naar huis nemen.

Allemaal bewonderingswaardig te noemen maar dat maakt van dit complex nog geen concerttempel. Om het enigszins toch wat beter te laten klinken ligt er bij de overbuur misschien wel een eenvoudige oplossing. Die overbuur is een deel van het erfgoed van Aalst en daarmee bedoelen we 'Den Amylum'. Gewoonweg een lading 'Euro Pallets' laten overbrengen om een geïmproviseerd podium met te bouwen, een paar goedkope vezelplaten erop leggen en het zal zonder meer een ander resultaat geven. Ook allenzins minder vermoeiend voor de 'PA' man om van links naar rechts te hollen met zijn 'tablet' ;-)

We zijn hier uiteraard niet om tips te geven maar om het concert bij te wonen van 'Low Society'. Met een paar 'ajuinen' in de band is de opkomst ergens fenomenaal te noemen en mede door de 'mini-velodroom' in het midden van dit complex lijkt het erop of de 'zesdaagse van Aalst' een succes zullen gaan worden. Eén ding staat als een paal boven water, de ambiance is zonder meer voorhanden. Zeker wanneer Mandy Lemons hier iedereen komt wakker te schudden met de Texas shuffle 'Sugar Coated Love'. Ook al komt dit nummer uit de 'Bluegrass' toch heeft het mede dank zij Kim Wilson en zijn Fabulous Thunderbirds, Lazy Lester en zonder fout ook door Lou Ann Barton en SRV al een hele weg afgelegd in de blues, en zo zit de sfeer zit er meteen in.

Energiek als Mandy is dringen nummers als 'Here Comes The flood' en 'Sanctified' onmiddellijk door je lichaam en de beklijvende stem, haar performance en de heerlijke slide van Sturgis Nikidis maken van deze 'Low Society' toch iets unieks. 'Onze' ritme sectie? Die gasten blijven daar ongestoord bij en voorzien dit 'koppel' van de noodzakelijke strakke beats. Ook de opzwepende 'Raccoon Song' laat een blijvende indruk achter op diegene waarvoor deze 'Low Society' een primeur is. Wat ik vorig jaar ook al indrukwekkend vond is hun versie van John Prine's 'Angel Of Montgomery' en gelukkig blijft het effect ook dit jaar hetzelfde.

Met een nummer als '‘Long Black Limousine' krijgen we een knipoog richting country en komt dit uiteraard de ambiance ten goede. Soms moet Mandy Lemons uiteraard ook een rustperiode inlassen maar het is nog maar de vraag of dit mogelijk is want ook met slowbluesjes blijft de prestatie van deze frontmadam je aandacht opeisen. Met een sublieme 'Give Me Back My Wig' komt het beeld van 'Hound Dog Taylor' op het voorplan en kunnen deze 'Low Society' overschakelen in overdrive. Met 'I'm Waiting For My Man' komt Sturgis nogmaals te bevestigen waardoor hij met John Cale heeft kunnen samenwerken en zo moeten we stilaan afscheid gaan nemen van deze 'Voodoo Woman' en haar Crazy Things...En toch blijven we uitkijken aar het beloofde album met daarop blues uit de 20-tiger en 30-tiger jaren. Volgende keer in Aalst toch ook een 'mardi gras' nummer op de setlist ;-)